In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

My homeland lives in my heart, and every small thing prompts me to think about my country. There were times I wished there was no concept of homeland, wishing I didn't know where I came from. However, today marks about two months since my short trip to Poland, those cold days when I traveled there to do something and join a concert. Those days rank among the most sorrowful, terrifying, and bitter days of my life.

میهن در قلب من زیست می کند و هرچیز کوچکی مرا به اندیشه در مورد وطن تشویق می کند. گاه دوست داشتم چیزی با عنوان میهن وجود نداشت، دوست داشتم که ندانم از کجا آمده ام. با این حال، امروز حدود دو ماه از سفر کوتاه من به لهستان می گذرد، آن روزهای سرد که برای کاری به لهستان سفر کرده بودم، از غمناک ترین، ترسناک ترین و تلخ ترین روزهای زندگی ام به شمار می روند.﻿