In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

Chopin's music speaks to me, it plays of myself and feelings that I cannot find words for, in my heart there is something that no one knows except the one who understands Chopin's pieces. Last night I was able to find words through this, put them together and tell you about myself. Now that I am writing you this letter, my connection with lights is what I live with, light is what attracts my attention more than anything else these days.

موسیقی شوپن با من سخن می گوید، از خویش و احساساتی که نمی توانم برایشان کلماتی بیابم می نوازد، در قلب من چیزیست که کسی نمی داند، مگرآنکه او قطعات شوپن را بفهمد. دیشب توانستم از این راه کلماتی را بیابم، کنار یکدیگر بگذارم و برایتان از خود بگویم. اکنون که این نامه را برایتان می نویسم، ارتباطم با نورها چیزیست که با آن زیست می کنم، نور چیزیست که این روزها توجه مرا بیش از همه چیز به خود جلب می کند.