In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

The next chapter started before I wanted to start it. As if the trees have lost all their leaves in autumn, they are waiting for spring without casting a shadow on the ground. Spring is an unknown word for me. I haven't felt it for a long time, I've always been in a place where spring has been my homeland like winter; Besides, last fall that lasted five years caused me to forget about spring.

فصل بعدی پیش از آنکه بخواهم آغازگر آن باشم، آغاز گردید. درختان چنان که تمامی برگهایشان را در خزان از دست داده باشند، بی آنکه سایه ای بر زمین بی افکنند منتظر بهار هستند. بهار، برایم واژه ناشناخته ایست. مدتهاست که آن را حس نکرده ام، همیشه جایی بودم که در آنجا بهار به مانند زمستان میهنم بوده است؛ علاوه بر این، خزان پیش که پنج سال به طول انجامید مسبب این شد که دیگر بهار را فراموش کنم.