In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

Another thing I've realized during this period is the arrival of a new dialect in Iran, which is not limited to a specific region or cities, but has become widespread. A dialect whose reason is unclear and where it comes from is unknown. You can't really call it a dialect, maybe it's a kind of intonation in using words in the middle or at the end of sentences. I was browsing the explore on Instagram to convey my meaning; I've put examples in the following stories for you to see. I'm not concerned with the people, the topic, etc.

چیز دیگری که در این بازه زمانی دریافته‌ام، رسیدن یک گونه گفتار نو در ایران است، که نه بسته به مرز و یا شهرهای ویژه، بلکه همه‌گیر شده، گونه گفتاری که روشن نیست چرایش چیست و از کجا آمده، نمی‌توان گفت گونه گفتار، شاید گونه‌ای آهنگ در به کار بردن واژه‌ها در میانه و یا پایان جمله‌هاست. در حال گشتن توی اکسپلور بودم تا منظورم را برسانم، در استوری های بعدی گذاشتم ببینید، با افراد، موضوع، و ... کاری ندارم.