In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

Now for a little while, light and silence is all I want. The more I think about my desires for this short period of time, I remember other things that are so present in my life, that I have considered them as a prerequisite for my living, for example, the music of Chopin, Schubert, sometimes Beethoven, coffees that now I less carefully cook, and food that I pay less attention to its details.

اکنون برای مدتی کوتاه، نور و سکوت تمام چیزیست که می خواهم. بیشتر که به خواسته هایم برای همین مدت کوتاه فکر می کنم چیزهای دیگری یادم می آید که چنان در زندگی ام هستند، که آنهارا پیشفرضی بر زیستن خویش دانسته ام، برای مثال موسیقی شوپن، شوبرت، گاهی بتهوون، قهوه هایی که با دقت کمتری آنهارا میجوشانم، و غذایی که کمتر به جزییاتش توجه می کنم.