In those days, I saw scenes that were not only difficult to write about but dangerous to describe. I saw the trauma etched into the faces of my fellow citizens. It felt as if the homeland I love was burning in merciless flames. The sound of rockets shook the city, sounds no Iranian ever deserved to hear.

در آن روزها، صحنه‌هایی را به چشم دیدم که نوشتن از آن‌ها نه‌تنها دشوار، بلکه خطرناک است. تروما را در چهره‌ هم‌میهنانم می‌دیدم، انگار میهنی که دوستش دارم، در شعله‌های بی‌رحمانه‌ای می‌سوخت. صدای موشک‌ها، شهر را می‌لرزاند؛ صداهایی که هیچ ایرانی‌ای سزاوار شنیدن آن‌ها نیست.

w2-2

What set this war apart from others was that it felt like a fight between two strangers taking place in our home. Writing about war, and even reading about it, presses hard on the human heart. That’s why, in the coming days, I’ll try to share glimpses from travels that took place before these dark times, souvenirs from a time when the scent of life still lingered in our land.

Still, there is much more I have to write. I will do so when the time is right.

آن‌چه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها جدا می‌کرد، این بود که گویی جدالی میان دو بیگانه، در خانه‌ ما رخ داده است. نوشتن و خواندن از جنگ، دل آدمی را می‌فشارد. از همین‌رو، در روزهای پیش‌ رو، تلاش می‌کنم تصاویری از سفرهایی که پیش از این روزهای سیاه رقم خورده‌اند، با شما به اشتراک بگذارم؛ یادگاری‌هایی از زمانی که هنوز بوی زندگی، بر خاک ما جاری بود. با این وجود بسیاری برای نوشتن دارم، در فرصتی بهتر خواهم نوشت.

I have closed the folder of my favorite paintings; I am immersed in art. I find all the facts not in news but in art. This is while I am following all the terrible news these days. As always, I have found that Frederic Chopin, beyond painting and drawing, beyond music, created a miracle, something that today can express the present time. There is a lot to say, little time and space. In the last days of 2022, I will leave all my friends alone for an hour with Chopin nocturnes. Merry Christmas, your everlasting friend, Vahid.

فولدر نقاشی هایم را بسته ام؛ در هنر غرق شده ام. تمامی واقعیت ها را نه در اخبار بلکه در هنر می یابم. این درحالیست که تمامی خبرهای هولناک این روزهارا دنبال می کنم. مانند همیشه یافته ام که فردریک شوپن، فراتر از نقاشی و تصویر، فراتر از موسیقی، معجزه ای را خلق نموده، چیزی که امروز می تواند بیانگر زمان حال باشد. حرف بسیار است، زمان و فضا کم. در واپسین روزهای سال 2022 تمامی دوستانم را برای ساعتی با شبانه های شوپن تنها می گذارم. بدرود، دوست همیشگی تان، وحید.